แก้ไขล่าสุดเมื่อ 19 กรกฎาคม 2023 โดย รมควัน
“โปรดละเว้น”: Sault Ste. Marie Woman ขอร้องให้สาธารณชนเคารพพื้นที่ของสุนัขนำทางของเธอ
นำทางชีวิตด้วยการสูญเสียการมองเห็น
เมลิสซา อาร์โนลด์, Sault Ste. ถิ่นที่อยู่ของ Marie และเป็นแม่ลูกสองไม่ใช่คนแปลกหน้าในการสะดุดขอบถนนหรือเดินชนกำแพง นี่เป็นส่วนหนึ่งของกิจวัตรประจำวันของเธอ ในขณะที่เธอใช้ชีวิตอยู่กับโรคจอประสาทตาเสื่อม ซึ่งเป็นภาวะที่ทำให้สูญเสียการมองเห็น สถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงชีวิตทำให้เธอต้องพึ่งสุนัขนำทางเพื่อสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัว แม้จะมีความท้าทายในแต่ละวัน อาร์โนลด์ยังคงทำงานและศึกษาต่อไป โดยปฏิเสธที่จะปล่อยให้สภาพของเธอมากำหนดชีวิตของเธอ
อย่างไรก็ตาม ความกังวลเร่งด่วนยังคงผุดขึ้นมาในชีวิตของเธอ สาธารณชนมักกระตุ้นให้มีปฏิสัมพันธ์กับสุนัขนำทางของเธออย่างต่อเนื่อง Arnold นักศึกษาปีสองจากมหาวิทยาลัย Algoma ปรารถนาให้สาธารณชนมีความเข้าใจและเคารพบทบาทที่สำคัญของสุนัขนำทางในชีวิตของเธอ
การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันและสหายขนยาว
การสูญเสียการมองเห็นของอาร์โนลด์เกิดขึ้นอย่างกะทันหันและไม่คาดคิด เมื่อประมาณ 14 ปีที่แล้ว เธอตื่นขึ้นมาและพบว่าเธอมองเห็นไม่ชัดจากตาขวาอีกต่อไป โดยอธิบายว่า "ศูนย์กลางการมองเห็นของเธอหายไปแล้ว" สามปีต่อมา ตาซ้ายของเธอก็ตามมาด้วย การสูญเสียการมองเห็นอย่างกะทันหันและรุนแรงของเธอทำให้ผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์รู้สึกงุนงง อาร์โนลด์อธิบายว่า “วิสัยทัศน์รอบข้างของฉันสมบูรณ์แบบ แต่ก็เหมือนกับมีหมัดใหญ่แห่งความว่างเปล่าอยู่ตรงกลาง”
ตั้งแต่ปี 2015 Arnold ได้อาศัยสุนัขนำทางเพื่อขอความช่วยเหลือ Ginger สุนัขนำทางตัวก่อนหน้านี้ของเธอเป็นภาพที่คุ้นเคยที่ Extendedicare Maple View ซึ่งนำความสุขมาสู่ผู้อยู่อาศัยในบ้านพักคนชราในช่วงการแพร่ระบาดของโควิด เพื่อนขนปุกปุยของอาร์โนลด์ในปัจจุบันคือลาบราดอร์สีเหลืองวัย XNUMX ขวบชื่อเชอร์รี่ ผู้ซึ่งสร้างความเดือดร้อนให้กับอาร์โนลด์เป็นอย่างมาก และเป็นแม่เหล็กดึงดูดความสนใจของสาธารณชน
ปฏิสัมพันธ์สาธารณะ: ดาบสองคม
แม้ว่าความรักต่อเชอร์รี่ในที่สาธารณะอาจดูไม่เป็นอันตราย แต่ก็ก่อให้เกิดความท้าทายที่สำคัญสำหรับอาร์โนลด์ ผู้คนที่มีปฏิสัมพันธ์กับเชอร์รี่รบกวนสมาธิของสุนัข ซึ่งอาจทำให้อาร์โนลด์ตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายได้ “ผู้คนต้องเพิกเฉยต่อสุนัข – ทำเป็นว่าเธอไม่อยู่ที่นั่น” อาร์โนลด์เน้น “มันยากเพราะเธอน่ารักมาก แต่ฉันไม่อยากหาสุนัขตัวใหม่ต่อไปทุกปี เพราะการฝึกของเธอถูกทำลายลงเพราะคนที่ให้ความสนใจเธอ”
เธอเล่าถึงเหตุการณ์ในเกม Soo Greyhounds ที่ผู้หญิงคนหนึ่งเริ่มลูบไล้เชอร์รี่ ส่งผลให้อาร์โนลด์สับสนและหลงทาง อาร์โนลด์ชี้ให้เห็นว่าปฏิสัมพันธ์ดังกล่าวอาจส่งผลร้ายแรงได้ เธอเทียบได้กับการเอาคนเป็นอัมพาตครึ่งล่างลงจากรถเข็นหรือแย่งไม้ค้ำยันจากคนที่ขาหัก
การสร้างความตระหนักรู้: การศึกษาและการพิจารณา
นอกเหนือจากความยากลำบากที่เกิดจากผู้คนมีปฏิสัมพันธ์กับเชอร์รี่ อาร์โนลด์ยังพูดถึงการถูกปฏิเสธที่เธอเผชิญเนื่องจากเชอร์รี่ เธอนึกถึงกรณีที่คนขับรถแท็กซี่ปฏิเสธบริการของเธอเพราะสุนัขนำทางของเธอ เธอชี้ให้เห็นถึงความจำเป็นเร่งด่วนในการศึกษาเกี่ยวกับสุนัขนำทาง โดยเฉพาะในโรงเรียนและมหาวิทยาลัย เธอหวังว่าการเผยแพร่ความตระหนักรู้จะนำไปสู่การยอมรับและความเคารพต่อสุนัขนำทางมากขึ้น
แม้จะมีอุปสรรค Arnold ก็สามารถรักษาอารมณ์ขันของเธอเอาไว้ได้ โดยใช้อารมณ์ขันเป็นกลไกในการรับมือ เธอรู้ว่าเชอร์รี่ก็เหมือนกับสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ที่ไม่สมบูรณ์แบบและอาจทำผิดพลาดได้ อย่างไรก็ตาม เธอสนับสนุนให้สาธารณชนมองหาสัญญาณ เช่น สายรัดแฮนด์แบบสว่างหรือป้ายที่บอกว่า "กรุณาอย่าเลี้ยงฉัน ฉันกำลังทำงานอยู่" ก่อนที่จะเข้าไปหาสุนัขนำทาง “ไม่ใช่ทุกคนที่มีสุนัขนำทางจะตาบอดสนิทเช่นกัน พวกเราบางคนยังมองเห็นได้นิดหน่อย” เธอกล่าวเสริม
การตระหนักรู้ของสาธารณชนและการเคารพบทบาทของสุนัขนำทางมีความสำคัญอย่างยิ่งในการสร้างสภาพแวดล้อมที่ปลอดภัยยิ่งขึ้นสำหรับคนเช่นอาร์โนลด์ แม้ว่าการตบหัวเชอร์รี่อาจดูเหมือนเป็นการแสดงความรักที่ไม่เป็นอันตราย แต่ก็ขัดขวางกิจวัตรที่ได้รับการปลูกฝังอย่างระมัดระวังและอาจทำให้อาร์โนลด์ตกอยู่ในความเสี่ยง ด้วยเหตุนี้ อาร์โนลด์จึงวิงวอนว่า “โปรดงดเว้นและให้สุนัขนำทางนำทาง”
บทความนี้อ้างอิงจากข่าวต้นฉบับที่พบ โปรดคลิกที่นี่เพื่ออ่านรายละเอียดเพิ่มเติม.
แหล่งข้อมูลที่เกี่ยวข้อง:
